Year: 2018

ವರ್ಣವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ದುರಭಿಮಾನದ ಅಪಸ್ವರ ಚಾತುರ್ವರ್ಣ್ಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಬಗ್ಗೆ ರ್ಚಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು. ‘ನಮ್ಮದೇ ಸರ್ವಸ್ವ’ ಎನ್ನುವ ಕೂಪಮಂಡೂಕಬುದ್ಧಿಯವರು, ಯಾರನ್ನೂ ತಮ್ಮ ಬಾವಿಯೊಳಗೆ ಬರಗೊಡದೆ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ಇವರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಬಗೆ: ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ಕುಲ-ವೃತ್ತಿಗಳಲ್ಲೇ ಆಶ್ರಯವನ್ನೂ ಸುರಕ್ಷೆಯನ್ನೂ ತೃಪ್ತಿಯನ್ನೂ ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕವೈಶಿಷ್ಟ್ಯನ್ನು ಉಳಿಸಿ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಭಾರತದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಲಲಿತಕಲೆಗಳೂ ಕುಶಲಕಲೆಗಳೂ ಕೃಷಿ, ಆಹಾರ, ವೇಷಭೂಷಗಳೂ, ಹಬ್ಬಹರಿದಿನಗಳೂ, ಭಾಷೆ-ಸಾಹಿತ್ಯಾದಿ ಪ್ರಕಾರಗಳು ಉಳಿದಿರುವುದು ಇವರುಗಳಿಂದಾಗಿಯೇ. ಹೊರಜಗತ್ತಿನ ಜಾಹೀರಾತು, ಹಣ-ಪದವಿಗಳ ಆಕರ್ಷಣೆಗೆ ಮನಸೋಲದೆ, ಸರ್ಕಾರದ ನೆರವಿಗೂ ಕಾಯದೆ, ಮೂದಲಿಸುವವರಿಗೂ ಮನಗೊಡದೆ, ಕಷ್ಟವಾದರೂ, ಅನನುಕೂಲವಾದರೂ, ಧರ್ಮರಕ್ಷಣೆಯ […]

ಚಾತುರ್ವರ್ವಣವನ್ನು ಅಂದಗೆಡಿಸಿದ ದುರಭಿಮಾನ ಚಾತುರ್ವಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಅರ್ಥಹೀನವಾಗಿಸುವಲ್ಲಿ ನಿರಭಿಮಾನವೊಂದು ಕಾರಣವಾದರೆ, ಮತ್ತೊಂದು ಕಾರಣ ‘ದುರಭಿಮಾನ’ವೆಂಬ ಮನೋವಿಕಾರ. ಈ ದುರಭಿಮಾನವು ಅಸಹನೆ, ತಿರಸ್ಕಾರ, ದ್ವೇಷ, ಮತಾಂಧತೆಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ದಾರಿ ತಪ್ಪಿಸುವಂಥದ್ದು. ದುರಭಿಮಾನವೆಂಬ ಕಸ ಮನದ ಕಣ್ಣನ್ನು ಆವರಿಸಿದಾಗ, ಮನುಷ್ಯ ತನ್ನನ್ನು ನಿಸರ್ಗದಿಂದ ‘ಪ್ರತ್ಯೇಕ’ವೆಂದು ಭಾವಿಸತೊಡಗುತ್ತಾನೆ. ಅನಿರ್ವಚನೀಯ ಸ್ವಾರಸ್ಯಗಳ, ವೈವಿಧ್ಯಗಳ ಈ ಅನಂತ ಸಂಕೀರ್ಣ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ‘ನಾನೂ ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಪ್ರಕಾರ’ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ, ಸುಂದರ ಸಂಬಂಧ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಅವನಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ‘ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಏನೋ ವಿಶೇಷ’ ಎಂಬ […]

ನಿರಭಿಮಾನವು ಆತ್ಮಘಾತಕ ‘ನಾಡು-ನುಡಿ-ಕುಲಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಹಿಡಿದ ವೃತ್ತಿಯ ನಿರಭಿಮಾನ ಬೆಳೆದ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಕ್ರಮೇಣ ‘‘ತನ್ನತನ’’ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ, ಬಾಹ್ಯದ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ವಶವಾಗುತ್ತಾನೆ’ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ರ್ಚಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಕುಸಂಸ್ಕೃತ ಶಿಕ್ಷಣವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಸ್ವಾರ್ಥಪ್ರೇರಿತ ರಾಜಕೀಯ ಶಕ್ತಿಗಳ ಕೈವಾಡ, ಪೋಷಕರ ಔದಾಸೀನ್ಯ – ಇವೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಆಧುನಿಕ ಭಾರತೀಯರ ಮನದಲ್ಲಿ ದೇಶ-ಧರ್ಮ-ಕುಲಾಚಾರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಿರಭಿಮಾನ ಮೂಡಿಸುತ್ತಿದೆಯಷ್ಟೆ. ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ನಾಡನ್ನೂ ಅರಿಯದೆ, ನುಡಿಯನ್ನೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಲಿಯದೆ, ದೇಶ-ಧರ್ಮ-ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳ ಪರಿಚಯವನ್ನೂ ಪಡೆಯದೆ, ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯರ ಕಾರ್ಬನ್ ಕಾಪಿಗಳಾಗುವುದನ್ನೇ ‘ಜೀವನದ ಗುರಿ’ಯೆಂದೂ ಭ್ರಮಿಸತೊಡಗಿದ್ದಾರೆ! ಭಾರತವನ್ನು ಜನಾಂಗೀಯ ದ್ವೇಷ […]