ಮಾಯಿ ಕೆಂದಾಯಿ

ಹಳೆಯ ದಿನಗಳ ನೆನಪಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸುಖ ಯಾವುದಿದೆ? ಒಂದು ಕಾಲಕ್ಕೆ ಪಟ್ಟಿದ್ದ ಕಷ್ಟ ನಷ್ಟಗಳೆಲ್ಲಾ ಈಗ ಇಷ್ಟು ದಿನಗಳ ಮೇಲೆ ಇಷ್ಟವಾಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ ಎಂಬುದೇ ಮಾಯೆ, ಜಾದು. ಅಂದಿನ ಪುರುಷಿ ಅಹಂಕಾರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶಾಲವಾಗಿ ಹಬ್ಬಿದ ಜಂಟಿ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ತಾನೇ ಕರ್ತ ಎಂದು ಬೀಗುವ ಗಂಡಿಗೆ, ತನ್ನ ಹಿಂದೆ ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನಿಭಾಯಿಸುವ ಒಬ್ಬ ಆದಿಶೇಷ ಮಹಿಳೆ ಇರುತ್ತಾಳೆಂಬ ಸತ್ಯ ಗೊತ್ತೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲಾ. ಇಲ್ಲೂ ಅಂತಹ ಮಾಯಿ ಒಬ್ಬಳಿದ್ದಾಳೆ. ದನಕರುಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಪುಟಾಣಿ ಮಕ್ಕಳ ಬೇನೆ ಬೇಸರಿಕೆಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಮನೆ ಮದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಾ, ಮನೆಯ ಮಹಿಳೆಯರ ಜೊತೆಗೆ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಮಹಿಳಾಲೋಕದ ಮುಟ್ಟು ಹೆರಿಗೆಗಳನ್ನು ಸಂಭಾಳಿಸುತ್ತಾ, ಗಂಡುಗಲಿಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ಹಾಗು ಅಕಾಲಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಚಹಾ ಅವಲಕ್ಕಿಗಳನ್ನೊದಗಿಸುತ್ತಾ ಸಮಸ್ತ ಜಂಟಿ ಕುಟುಂಬದ ಅನಭಿಷಿಕ್ತ, ಅದೃಶ ಕರ್ತಾ ಈ ಮಾಯಿಯೇ ಆಗಿರುತ್ತಾಳೆ. ಇಷ್ಟಾಗಿ ಇವಳು ರಂಗದ ಮೇಲೆ ಎಂದೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಇವಳ ವಾಸ ನೇಪಥ್ಯದಲ್ಲಿ! ಮನೆ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ಇಂತಹ ಮಾಯಿ ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆಯಲ್ಲ, ಅವಳು ಮಾತೃತ್ವದ ಪ್ರತಿನಿದಿ.